توی این روز نحس که بیچاره گناهی هم نداره
هر کاری کردم این گلوی گرفته ام وا نمیشد.
اصلاح کردم.... افتر شیو after shaveرو کف دستم ریختم دیدم دارم موهامو میمالم.
فهمیدم مرضم بیش ازین حرفاس.
دوش گرفتم...... نشد..... چندرکعت سر مالیدم به آن آستان پاک....... افاقه نکرد..... گشتی زدم توی خیابون ........ نشد .برگشتم به کلبه ی احزان.
دست بردم یه کتاب برداشتم. خوندم حالم بهتر شد.... بهمین خاطر میزنم توی وب واسه یادگاری و
واسه اون دسته از دوستانی که مطمئنم خوششون میاد:
شکسپیر فرمود:
همانند امواج که به شنزار ساحل راه می جویند
دقایق عمر ما نیز به سوی فرجام خویش می شتابند
دقیقه ها به یکدیگر جای می سپارند
و در کشاکشی پیاپی از هم پیشی می جویند.
ولادت که روزگاری از گوهر نور بود، بسوی بلوغ می خزد و آنگاه که تاج برسرش نهادند خسوف های کژخیم ! شکوهش زا به ستیز بر می خیزند
زمان که بخشنده بود، موهبت های خویش را تباه می سازد
آری زمان فره جوانی را می پژمرد
بر ابروان زیبا شیارهای موازی در می افکند
و گوهرهای نادر طبیعت را در کام می کسد.
از گزند داس دروگرٍ وقت هیچ روینده را زنهار نیست
مگر ترانه ی من
که در روزگار نامده برجای میماند.
تا به خواست دست جفا پیشه ی دهر
شکوه تورا بستاید.
نفس می کشم .....در این هوای مسموم ،
در این دیار شوم!!!!
جغدی نشسته روبروم...... نمی خونه حتی یه کلوم
بغض «دوری ها » چه جاخوش کرده تو گلوم
خوشم میاد «بوم» ........
خیلی وقته نشسته روی همین بوم.......
دیگه از تعمت غفلت نمیکننم محروم...
....... نمی کشم دیگه تو این هوای مسموم
لحظات متاع عمر را دادم بجایش زندگی خریدم
اگه همه ی عمر رو یکجا بدم!!! مرگ بهم میدن!!
توی این معامله موندم..... کسبه ی دنیوی و اخروی کلاهبرداران بزرگی هستند.
.......... خیرالماکرین ......
هنوز هضم نشده که مکر خوب است یا بد...... چرا نام و صفت رب العالمین شده؟
اوه پندارم که وارد منطقه ی ممنوعه شدم ...
آروم 
برگردم ... بهتره.....